İlk kez ödül alıyorum. Çok heyecanlıyım. Yıllarca emek verdim, çok çalıştım ama şimdi meyvelerini alıyorum. İşte benim sıram geldi. Alkış ediliyor benim için. Bu alkışlar bana, bana ediliyor. Bu ses yılların emeğinin sesi işte. Ne hoş bir ses bu böyle... Ödülü elime alınca ellerim iyice terlemeye başladı. Kalabalığın gözleri üstümdeydi, heyecanlanmamak elde değil. Mikrofonu dudaklarıma iyice yaklaştırdım. Sesim herkese gitmeli. Sadece bu salondakilere değil, tüm dünyaya ulaşmalıydı. Konuşmamı çok düşündüm. Söze nereden başlasam diye kafayı yiyecektim. Oysa bir yerden başlamalıydım. Önce selam verdim, sonra teşekkür sonra biraz kendimden bahsettim, en son içimdeki yaralara geldim. Evet. Şimdi en hassas noktadaydım. Bir yürek acısı anlatmak kolay mı? "Ne uzun yolculuktu o öyle. Durup dinlenmeye hiç vaktim olmadı. Yol kenarında bir duvar yoktu yaslanacağım, gölgesinde uzanacağım bir ağaç da yoktu. Yolum o kadar ıssızdı yani. Yetişmek için hızlı hızlı yürümem gerekiyor yolu çünkü ö
Kırık dallarla yaşamayı öğrendik. Günlerimizin yaprak açmasını diledik.
YanıtlaSilYağmur oldu gözlerimizden akan damlalar,
köklerimizi besledik.
Tatlı anılar oldu acıların hatıraları.
Unutmadık ama hatırda kalır bir yanı vardı.
Büyümeyi öğrendik.
Aynen öyle.. Yüreğinize sağlık.
SilSizinde öyle :)
SilÇok güzel bir paylaşım oldu :)
Çok teşekkür ederim.
SilBen teşekkür ederim :) Yeniden görüşmek dileğiyle.
Sil