Hızlı adımlarla ilerliyor, tuttuğu şemsiyenin sapını giderek daha çok sıkmaya başlıyordu; o kadar sıkmaya başladı ki elleri bembeyaz kesilmiş, avuçları acımaya başlamıştı. Ama çektiği acı elinin acısından ağırdı. Adımları giderek hızlanıyor, her an koşmaya başlayacakmış gibiydi. Onunla beraber yağmur da hızlanıyor sanki, onun hızını takip ediyor gibi damlalar hızla yere çarpıp dağılıyordu. Bir hayli gergindi. Çapraz taktığı çantanın kolunu avuçlarıyla kavrayıp tekrar bırakmasından gergin olduğunu anlamak mümkündü çünkü bunu tekrarlıyor ve tekrarladıkça kaskatı kesiliyordu. Yağmurun verdiği soğukluk mu yoksa gerginliği mi bilinmez ama titriyordu da. Kimsesiz sokakları bir bir geçiyor, karanlıkta bir kaybolup bir görünüyordu. Yüzünde çenesine doğru bir damla belirdi, bu gözyaşıydı, ağlıyordu. Yanaklarından akan yaşı elinin tersiyle siliyor ve yürümeye devam ediyordu. Biraz daha ilerledikten sonra nihayet bir evin kapısına ulaştı, durdu. İçerisi kalabalıktı ama sessizdi. İçeriye gird